In voor een Houdini-act, dan is the place to be: MartiniPlaza. De topaffiche is Donar tegen de nummer 1 Landstede. Vroeger een club in de middenmoot. Vorig jaar bijna finalist in de play-offs, nu fier bovenaan. En al heel lang ook.
Het derde kwart is afgelopen en Donar staat achter met 60-64. De 3750 toeschouwers hebben een razend knappe eerste helft gezien. Daarin valt vooral Jessey Voorn op. Heerlijk gerevalideerd bij Donar, daarna vertrokken naar het buitenland, bedankt hij de Groningse supporters met 23 punten. Voor Landstede, dat dan weer wel.
Minder leuk voor de gasten is het uitvallen van Grant Gibbs. Hij wordt nog wel eens gezien als het cement in de ploeg van Landstede, maar zonder hem gaat het ook crescendo. De ploeg legt keer op keer een give-and-go op de vloer, waarmee de Groningse bucket wordt binnen gelopen. Donar krijgt er maar geen grip op. Daarnaast speelt Zwolle slim fysiek. Steeds tegen het randje van het toelaatbare, maar er net niet overheen. Dat doet Donar minder opzichtig, in de ogen van de scheidsrechters en behaalt het dubbele aantal P’s. Dat beide coaches en ook Bubnic op een technische fout worden getrakteerd komt voort uit een paar inconsequente calls. Jammer voor de wedstrijd zoiets.
Beide ploegen werken hard, maar gevoelsmatig steekt Zwolle toch steeds een tandje bij. Zo scoren ze gemakkelijker en juist ook op de belangrijke momenten. Het oogst steviger en zekerder bij de gasten. Er zijn geen slappe handjes en dus ook geen onnodige balverliezen en ook de vrije worpen gaan er gewoon in. Wat dat betreft hebben Bekkering en Dourisseau van Donar geen beste dag. Er gaan zekere punten verloren. Zwolle zet meteen de toon in het laatste kwart. Voorn schiet er maar weer eens een drietje in, gevolgd door een score van Ricardo Glenn (60-69). Het team, want dat is het, heeft weliswaar iets ander personeel dan vorig jaar, maar McWorther is een soort tweede JT Tiller en Glenn doet hetzelfde Joe Burton vorig jaar.
En dan gaat het helemaal mis voor de thuisploeg. Eerst maakt Jeter een loopfout, dan dunkt Craig O en knalt McWorther de gasten naar 60-74. Het Groningse publiek weet het: de Zwollenaren hebben Donar vakkundig opgerold. Het gejuich van de Zwolse supporters is niet van de lucht. Toch komt Donar op kousenvoeten dichterbij. Bij vrije worpen van Will Sullivan komt Donar binnen de 10-puntengrens: 69-78 en een score van Bubnic voor 71-78. Maar potverdraaid, dan wordt er niet opgelet in de rebound en ontfutselt Zwolle meerdere malen de bal aan de Donarspelers Fieler en Bubnic. Gelukkig lukt een drietje van Dourisseau: 74-80. Lance Jeter volgt met een drive, nog een drive en een and-one. Het staat zomaar ineens 79-80. De duimschroeven in de defensie worden aangedraaid, waardoor Landstede een tijdsovertreding in de aanval maakt. Maar oh, die vrije worpen. Bekkering kan Donar voor het eerst in lange tijd op voorsprong brengen, maar mist beide vrije worpen. “Dan doe ik het wel”, moet Steve McWorther aan de overkant gedacht hebben. Zijn score betekent 79-82. Weer krijgt Bekkering vrije worpen en jawel, daar gaat er eentje van in: 80-82. Vervolgens valt Dourisseau de basket aan. De bal gaat er in, maar daar bovenop mag hij ook nog een keer aanleggen voor een vrije worp. Donar staat voor met 83-82.
Er zijn nog zo’n vijf seconden op de klok. Sean Cunningham maakt nog een fout, waardoor Braal met zijn ploeg kan overleggen in de time-out. Het devies is duidelijk: maak geen fout, want dat zou de vijfde Donar-teamfout zijn en dus vrije worpen voor Zwolle. In die wetenschap zou de man met de bal, Steve McWorther, een fout uit kunnen lokken in de laatste aanval van de wedstrijd. Hij penetreert ook de bucket, maar de verdediging van Donar houdt net voldoende afstand. Het schot valt over de basket en wordt gevangen door teamgenoot Ricardo Glenn. Hij staat echter over de achterlijn. Daarmee is de wedstrijd afgelopen en gaat het dak eraf van MartiniPlaza. Dit is een Houdini-act, een thriller van formaat en eentje waarvan menigeen bibberend van emotie de zaal moet hebben verlaten.
Geen reacties