Het is 66-67 met nog 1:15 minuut te spelen. Donar verovert de bal, maar het arbitrale duo geeft het ronde ding toch aan Amsterdam. Bal op de voet, zo heet het. Onzin, maar toch gefloten. Qua arbitrage zit het Donar de hele wedstrijd al niet mee. Het is aan de thuisploeg om de bal alsnog terug te veroveren, hetgeen lukt. De defensieve druk is zo hoog dat het de Amsterdammers niet lukt de bal binnen vijf seconden in te nemen. Bubnic gaat vervolgens niet richting ring (waarom niet?), maar probeert een driepunter. Hij mist. Gelukkig voor Donar verliest Nikki Hulzebos de bal en neemt coach Braal een time out. Nu zal het toch nog goed komen toch? Kwestie van de basket aanvallen, eitje dus. Of een score, of een fout, wedstrijd in de pocket. Maar nee het loopt anders. Jason Dourisseau, de man met welgeteld 1 schamel puntje achter zijn naam, gaat helemaal niet richting de ring. Hij neemt een… driepunter. Mis dus. Nog een paar seconden en nog een time-out. Dus je denkt: het vrije worpen spel gaat beginnen. Maar ook dat niet. Donar maakt veel te laat een fout op een Amsterdamse speler. Nog een vrije worp aan de andere kant en na de Supercup is nu ook het Bekeravontuur voor Donar afgelopen. Eindstand 66-68!
Al gememoreerd: Donar had de scheidsrechters bepaald niet mee. In de rust was de verhouding 17-11 fouten in Gronings nadeel. Uiteraard vindt daarna het grote compenseren plaats en liepen de Amsterdammers in het tweede bedrijf wel tegen de fouten aan, waar ze die eerder niet kregen aangemeten. Toch heeft Donar de nederlaag geheel en al aan zichzelf te wijten. Immers: een groepje Nederlanders uit de hoofdstad tegen de duurbetaalde profs uit Grunn, dan mag het een blamage heten.
Het was volkomen terecht dat 020 het van 050 won. Als je speelt met minder kwaliteit, maar met het mes tussen de tanden, dan dwing je het geluk af. Zo vallen in de tweede helft de 50-50 balls bijna allemaal in handen van de Amsterdammers. Dan zegt het niks meer dat Donar de slag om de rebounds in de rust wint met 22-18. Als het erom gaat pakt Amsterdam elke losse bal, zowat elke rebound en profiteert het van het zeer slordige passwerk van de thuisploeg. Geklungel dat vanaf het begin zichtbaar is. Alsof het een hete oliebol is smijt de thuisploeg de bal in de richting van hun tegenstrevers. Het gevolg is een 1-11 start, waarop het eerste boegeroep hoorbaar is.
Gelukkig is daar Will Sullivan, die net als Sean Cunningham vechtlust toont. Als altijd eigenlijk. Will is een speler die zich altijd het snot voor de ogen verdedigt. Typerend is hoe hij een Amsterdamse guard tot terugspelen op eigen helft dwingt. Ook Franke toont felheid als hij de basket aan begint te vallen voor een gelijke stand van 20-20. Vervolgens dunkt Fieler keihard op de ring en is met nog bijna zeven minuten in het tweede kwart, de vijfde teamfout van Donar al een feit, waardoor de Amsterdammers steeds naar de vrije worplijn mogen bij een volgende fout van de thuisploeg.In het derde kwart zien de 3000 toeschouwers (hoe zit dat met de telling?) een voorbeeld van de invloed die de arbitrage kan hebben. Yannick Franke drivet naar de basket en wordt daarbij hoorbaar op zijn vingers getikt. Iedereen verwacht een fluitsignaal. Als die niet komt staat Max Van Schaik van Apollo alweer klaar voor een vrije driepunter. Dus niet 42-34, maar 40-37.
Ondertussen staat bij Donar de achterdeur open, waar vooral Hulzebos, Groninger is Amsterdamse dienst, van profiteert. Destijds de deur gewezen door Ton Boot, nu met sober en effectief spel goed voor 23 punten. Harde werker Bas Veenstra gooit er nog eens een driepunter in voor 50-52, waarna Chase Fieler in de laatste seconde met een lay-up het kwart laat eindigen op 53-52. Het vierde kwart laat zich samenvatten met de laatste anderhalve minuut waar dit verslag mee is begonnen. Aanstaande donderdag moet Tommy Mason Griffin de reddende engel zijn en moet Bekkering (wat was er met hem?) er weer bij zijn. Nog één prijs te behalen. Niet drie, niet twee, maar eentje. Als ons dat lukt, wordt het juichen in plaats van fluiten. Hoop ik…
1 reactie
Wat naar dat er bij Donar altijd naar de scheidsrechters wordt gekeken als we verliezen. Laten we eens kerels zijn en gewoon zeggen dat we zelf kut aan de wedstrijd begonnen!
Dat Amsterdam bij rust minder fouten laat noteren dan Donar kan ook komen door betere concentratie en minder frustratie bij de tegenstander.