Mijn laatste zin in het programmaboekje van vanavond is “dat in basketbal alles mogelijk is. Geldt dat ook voor vanavond? Zo ja, dan bent u er bij!”
Allereerst: koop dat boekje. Niet om mij een plezier te doen, maar je steunt je club ermee!
Maar goed: alles is dus mogelijk! In een fantastische wedstrijd wint Donar voor de tweede maal in de Fiba Europecup! Met de eindstand 77-75.
Vooraf is het duidelijk: MartiniPlaza is de Donardome. Groot staat het op het acquarium, a.k.a. de businessruimte: #DONAR. De banners van Cunningham en de nieuwe speler Drazen Bubnic hangen in de nok, dertig Franse Belgen zitten klaar op de tribune, compleet met spandoek, waarop “Les Tamboureux De L’Union” te lezen is. Verder is Ziggo Sport aanwezig, lopen bondscoach Van Helfteren en oud-Donarcoach Pinas in de zaal en het belangrijkste: assistentcoach Anjo Mekel is hersteld van zijn ziekte.
Het eerste kwart start lekker met een knetterdunk van Ross Bekkering, waarbij hij nog even nazwaait aan de ring. De blonde Nederlandse Canadees reboundt zich ook een slag in de rondte. Met een driepunter loopt Donar een klein eindje uit naar 9-5. Met nog vier minuten te gaan komt Drazen Bubnic voor het eerst in het veld. Hij beweegt goed, is fel en leidt geen balverlies in de bucket als hij een drive naar de basket maakt. Bij 18-14 komt mascotte Thunder, verkleed als Sinterklaas het veld in, vergezeld door het Legacy Dance Team. Als een ouderwetse gabber zet hij een hakkuhh-dansje in. Strak man!
In het tweede kwart blijft de verdediging van Donar stevig. Bubnic laat van zich spreken met vrije worpen en een dunk (23-14), maar dissonant blijven de balverliezen van Ken Brown. Tot ongenoegen van een scherp en fanatiek coachende Erik Braal. Als de mannen in het veld in de verdediging niet scherp genoeg zijn schreeuwt hij “handen, handen, handen!” het veld in. Ook krijgt Brown geweldig op zijn falie als hij weer een turnover produceert. De gebaren van de coach laten duidelijk zien dat de speler zijn verstand eens moet gaan gebruiken. Hij wordt vervangen door Dexter Hope, die prima speelt, waar Will Sullivan eigenlijk iets meer speeltijd verdient. Rust: 41-34.
Maar dan gebeurt waar de 2550 toeschouwers voor vrezen: de Belgische topploeg gaat de duimschroeven aandraaien, zodat Donar er niet meer door komt. En inderdaad, de stand komt op 43-44. Later in het kwart komen bovendien de lange mannen Bekkering en Bubnic op vier persoonlijke fouten. Toch loopt Mons niet weg. Het wordt 54-55, 56-55 tot de mooiste actie van de wedstrijd: Yannick Franke plaatst een schitterend afgemeten stuitpass tussen de tegenstanders door op Drazen Bubnic, die afrondt. Het kwart eindigt op 60-57.
Het vierde kwart start met de vierde fout van Fieler, waardoor alle lange basisspelers voorzichtig moeten zijn in de defensie. En dus gaat Bas Veenstra minuten maken. Het blijft een puntje-puntje wedstrijd: 60-61, 62-61, 62-63, 65-66 richting 68-73. En zo lijkt het dan toch mis te gaan voor de thuisploeg. Het wordt 70-73 en die stand blijft lange tijd op het scorebord staan. Yannick Franke, die niet altijd gelukkig speelt in deze wedstrijd laat dan ineens het schot los waar hij bekend om staat. Zijn driepunter ploft in het netje voor een gelijke stand. Fieler begaat dan een fout. De vrije worpen worden door Mons benut. Hetzelfde doet Franke aan de overkant. Ook zijn vrije worpen gaan er feilloos in. De stand is 75-75. Nog steeds zijn er een aantal seconden te spelen en Donar heeft de bal. Nu scoren gaat de wedstrijd beslissen. Jason Dourisseau neemt de verantwoordelijkheid en schiet van ver. Mis! Verlenging? Nee, uit een kluwen van speler komt “Buba” Bubnic met de bal te voorschijn. Hij frommelt de bal er van dichtbij in. Kan het mooier? Je debuut maken en de gamewinner erin leggen?
In basketbal is alles mogelijk, zoveel is duidelijk. Dit is sport, dit is emotie, dit is Donar. Dankzij de fans en shirtsponsor Bossers en Cnossen hebben we van Europacupbasketbal mogen genieten. Twee keer winst, vooraf had ik er voor getekend. Tot ziens, tot DONAR!
Jan Weeber
Geen reacties