In de kantlijn: DONAR – EGIS KÖRMEND; Donar plaatst uitroepteken!

Twijfels over Donar, kopte William Pomp in het Dagblad, dit naar aanleiding van de verloren thuiswedstrijd tegen Landstede Zwolle. Hij spreekt over de kwaliteit van de ploeg. Hij richt zijn pijlen op Garrick Sherman, die enkel nog ongelukkig heeft gepresteerd. En ook op Ken Brown, de floorgeneral. Zelfbenoemd en dan gaat het altijd mis. Want leider wil zeggen dat je je medespelers beter maakt. Veel Amerikanen moeten daarom de omschakeling maken. Opgegroeid in een maatschappij waarin alleen de persoonlijke score telt om hogerop te komen, moeten ze leren dat dit hier juist niet het geval is. Dat de organisatie (in dit geval de ploeg) belangrijker is dan het individu (de speler). Dat kost tijd, begeleiding, goede gesprekken en als het lang uitblijft een stevige opdracht.

Pomp stelt de juiste vraag als hij het heeft over de hoge verwachtingen die zijn uitgesproken aan het begin van het seizoen. Frontaal voor de supportersschare sprak Erik Braal over de drie prijzen, die hij allemaal dacht te gaan winnen. Te beginnen bij de Supercup. Daar kan, zoals bekend, een dik vet rood kruis door. Wat mij betreft mag de vraag aan Erik Braal gesteld worden waarom hij zich niet op de vlakte had gehouden wat de verwachtingen betreft. Een ploeg opbouwen kost tijd, de uitkomsten zijn ongewis. Zeker na de succesvolle jaren van Ivica Skelin was het slimmer geweest de verwachtingen wat te temperen.

Nu dus Egis Körmend uit Hongarije, met twee oud-DBL spelers: Josh Duinker (ZZ Leiden) en Cole Dickerson (DH Kings). Een ploeg ook die een heel ander begin van hun seizoen hebben gehad… ongeslagen dus. De dag ervoor Twittert een fan uit Assen zijn ongenoegen over de gang van zaken bij Donar. Tegen het zere been van veel vrijwilligers en zij die er keihard aan trekken om na het financiële debacle van een paar jaar terug de boel op een stevig fundament te zetten. Dat er dan wat fout gaat bewijst dat er hard gewerkt wordt. Ik maak er verder geen woorden aan vuil, dat is het niet waard. Want vanavond is het feest… basketballfeest! Met uitroeptekens!!!

Het basketbalfeest begint met het gratis uitdelen van het prachtige Donar Magazine. De FIBA-vlag hangt in de nok, het logo op de vloer. Martin Kuizinga refereert aan de crowfundingsactie en de sponsoring van Bossers Cnossendie dit feest mogelijk maken. Er zijn bovendien vier BBC-leden bij gekomen. De officiële telling geeft aan dat er 2550 toeschouwers aanwezig zijn. Maar of dat klopt?? Tegen Zwolle waren er absoluut minder, maar de telling gaf toen 2700 aan. En de fans klappen, stampen, staan, zingen en… trommelen zich de vingers blauw. Donarblauw, dat dan wel!

Eerste kwart. In een heerlijke sfeer opent Ken Brown de score met een schot vanaf de kop van de bucket en gaat zijn ploeg vervolgens in een man-to-man verdediging staan. Luka Kutura breekt die met een driepunter, maar vervolgens dunkt Ross Bekkering de 4-3 op het bord. Met zijn naam is de grote geweldenaar van deze wedstrijd genoemd. Onze Canadees met roots in Nieuw Buinen eindigt met de indrukwekkende cijfers14 punten, 19 rebounds en 1 assist. Hij trekt zich niks aan van de tik die hij van Josh Duinker ontvangt. Die laatste mag nog scoren ook!
Over en weer wordt er gescoord, maar Donar wint het kwart met 25-19.

Tweede kwart. Het vangt aan met een schitterende actie van Donar. Brown past op de kop Bekkering aan, die swingt de bal in één beweging door naar Sullivan die aan de zijkant van het veld klaar staat voor een drie: 28-19. Ondertussen vechten Duinker en Bekkering een waar mannengevecht uit onder de basket en mag Körmend maar liefst twee keer achtereen een onbestrafte goaltend-overtreding maken. Wesley Channels, de guard van Egis, zet overal zijn ellebogen in, maar wordt niet bestraft. Een smetje, want de drie arbiters fluiten uitstekend! Ondertussen blijft Brown maar door scoren. Hij beëindigt de wedstrijd met 25 punten, 6 rebounds en 7 assists. Helaas vergaloppeert hij zich nog wel eens in de aanval en krijgt dan steevast op zijn falie van coach Braal. Als het rust is (45-33) blijken de positieve reboundcijfers voor Donar (26 tegen 12!), maar ook de balverliezen (8 tegen 4).

Derde kwart. Uiteraard verwacht iedereen dat Körmend furieus uit de startblokken komt, maar tot 53-35 blijft er een mooi verschil op het scorebord staan. Gek genoeg ligt het aan Donar zelf dat de gasten terug kunnen komen. Ineens zijn er slordig uitgevoerde aanvallen, bij het paniekerige af en dus volgt turnover op turnover. Vervolgs haalt Dourisseau zijn vierde fout op en wordt naar de kant gehaald. Maar Egis gaat door en komt op 58-54. De crowd wordt eerst angstig maar doet dan waarom je naar MartiniPlaza komt: de favoriete ploeg aanmoedigen. En jawel, dat helpt. Het kwart wordt weliswaar verloren (18-21), maar de schade is beperkt: 63-54.

Het vierde kwart. Gaat Donar starten met een overwinning in de Europacup? Dat zou toch echt iets zijn dat telt! Het laatste bedrijf start met een beoordelingsfout van het arbitrale trio. Channels van Körmend deelt een elleboog uit aan Dexter Hope, maar die laatste krijgt de fout. Later scoort Hope op een vliegende assist van Bekkering, dwars door de zone: 67-57. Ondertussen vecht Sullivan voor iedere bal, maar Donar lijdt nog steeds onder een overvloed aan balverliezen. Dat resulteert erin dat Cole Dickerson zijn ploeg op een angstige stand van 67-65 kan brengen. Als Donar zich herstelt komt Egis weer terug als Kutera de stand nog eens tot twee punten verschil terugbrengt (70-68). Als Ken Brown tegen zijn vijfde fout aanloopt, knalt Franke even later er nog maar eens een driepunter in. Hij eindigt met een mooi rapport: 19 punten, 5 rebounds en 5 assists. Donar loopt daardoor weer uit, onder een orkaan van lawaai, tot een klinkende zege: 78-71.

Tot slot: Donar won de eerste twee kwarten en verloor kwart drie en vier. De overwinning blijkt uit het verschil in rebounds. Daarom een diepe buiging voor Ross, maar vooral voor de hele ploeg. En jawel ook voor coach Braal. Dit was het antwoord waar de grote schare fans op zaten te wachten. Tot ziens, tot DONAR! Met uitroepteken!

Jan Weeber