Eerste kwart. Huplakee geen gedraal moet coach Herman vd Belt zijn ploeg hebben geïnstrueerd, in een paar aanvallen staan de gasten al op 0-5, waaronder… een drietje. Drietje, zal ik dat woord maar niet weer gebruiken in dit verslag? Het is genieten van Steve McWorther. Waar heeft Zwolle die guard vandaan? Ik zag hem tijdens de oefentrip van Donar en was toen ook zeer onder de indruk van de man. En ook nu: wat een klasbak, vechter, leider! Eénmaal neemt Ken Brown hem te grazen met een steal van achter, maar over het geheel wint McWorther met glans deze tweestrijd. Temeer daar Brown zijn medespelers dikwijls niet ziet staan. Prachtig is het Block van Dourisseau op Tyson Hinz. Als bij JD bij een drive de bal van de ring rolt, plaatst Ross Bekkering een machtige doordunk. Maar daar is McWorther weer met een… uu… drietje. Donar leidt dan nog met 23-20.
Tweede kwart. Zwolle staat dus drie punten achter en begint dus maar met een… verdikkeme… drietje: 23-23. Maar goed, Bekkering gooit zijn vrije worpen raak, dus we staan weer voor. Oh nee, toch niet, want Hinz antwoordt met een.. gloeiende, gloeiende… drietje! Even is er ander nieuws als Garrick Sherman een elleboog uitdeelt. Niet handig, die onsportieve fout, nu wordt het 27-30. Bovendien klungelt Donar aanvallend onder borden. Turnover na turnover. Weet je wat?, denkt Ewout Kloos, ik heb zin in een … neeeehhhhhh… drietje: 31-35. De wijde zone van Donar haalt hier niets tegen uit, vooral omdat als Landstede het schot niet los krijgt doodgemoedereerd de basket aan kan vallen. De Donarspelers kijken er naar. Ondertussen forceert Yannick Franke erop los. Gelauwerd na de vorige games laat hij zien nog niet klaar te zijn voor het grote werk. Coach Braal laat hem echter staan. Verstandig? Of is deze wedstrijd een leerproces voor zijn pupil? Nog eens het woord… ik ga nu echt boos worden… drietje: Donar schiet ze met een percentage van 22 procent. Rust: 36-41.
Vierde kwart. Er is met deze stand nog niets verloren. Even zorgvuldig spelen, een stop in de defensie maken en je bent weer bij, zou je zeggen. Vooral als Landstede al snel een onsportieve fout begaat. Bekkering plaatst een prachtig Block op McWorther en Sherman komt terug uit de kleedkamer, kortom zijn dat geen goede voortekenen? JD en Sherman brengen Donar op 58-59 dus… Maar nee, daar is ‘ie weer, dat vermaledijde drietje! Ditmaal van McWorther: 58-62. Even later wordt de Landstedeguard op de grond gekwakt en krijgt….Donar!… de bal. Vervolgens rekent het… nee, ik zeg het niet meer… ik kan niet anders… dus het moet… drietjes. In de juiste volgorde: Franke, Gibbs, JD en weer Franke. Toch blijft Yannick hardnekkig forceren, hetgeen zich uitbetaalt. Zo staat Sullivan vogeltjevrij klaar om een… drietje te schieten, maar de pass van Franke verlaat veel te laat zijn handen. En dus wederom een turnover. Hij schiet daarna zelf een… joepie-de-poepie een drietje raak voor 66-69, maar leidt daarna knullig balverlies. Zal ik het afmaken?, vraagt Tyson Hinz zich af. Hij aarzelt niet en knalt… vloek, vloek, vloek… een drietje raak, gevolgd door twee maal een onvervalste pudding van Sullivan en… Franke! Eindstand 66-75.
De toeschouwers verlaten teleurgesteld MartiniPlaza in de wetenschap dat de Zwollenaren met een eenvoudig speelplan Donar hebben opgerold. Gelukkig wordt men opgemonterd door de dansmariekes van het Legacy Dance Team dat tegenwoordig de clientèle uitzwaait. Na de Open Dag schreef ik “Werk aan de winkel”. In die situatie is nog niets veranderd. Tot ziens, tot DONAR.
Geen reacties