Wat was het een feest geweest, twee dagen geleden in MartiniPlaza. Ondanks de vele gemiste vrije worpen, maar dankzij de betere rebounding mocht de enclave uit Den Bosch onverrichter zake naar huis. Tot groot genoegen van Bill Clark, die zich uit de naad had gewerkt, al was het alleen al daarom. Hij had, na wedstrijd 3, flink op zijn donder gehad van coach Skelin, maar had over de inhoud professioneel zijn mond dicht gehouden. Het antwoord moest op de speelvloer te zien zijn, de sportieve wraak op zichzelf, hij voltooide het op het best denkbare moment: toen het “do or die” voor Donar was.
Hoe anders zal Thomas Koenis op de wedstrijd hebben teruggekeken. Opvallend was dat hij niet voor de camera van TV Noord wilde verschijnen. Het is ook wat: alle, maar dan ook alle vrije worpen missen. Wat gaat er in zijn hoofd om, nu Twitterberichten uit het geruchtencircuit, hem linken aan Leiden en Weert? Anders gezegd: zijn er partijen die zich niet aan het herenakkoord houden dat gesprekken of geruchten verspreiden niet dienen plaats te vinden als de play-offs nog bezig zijn? Het is raden, speculeren, ook wel: de Roddelkoning wordt wakker in de zomer!
Opvallend ook: de groei die Sean Cunningham onder Skelin heeft doorgemaakt. Wat een warrior is dat. Toen hij bij ZZ vertrok waren verschillende Leidse supporters daar bepaald niet rouwig om. De houding was “jullie mogen hem hebben”. Sean heeft zich echter opgericht, de handschoen opgepakt en is uitgegroeid tot a pain in the ass van elke tegenstander en schiet bovendien tegen mooie percentages zijn verre driepunters raak. Met name ook die ene aan het eind van wedstrijd vier, waardoor het SPM-vak gedesillusioneerd stil viel.
Tot slot mag simpelweg niet de groei van Maarten Bouwknecht onopgemerkt blijven. Want let wel: we hebben het hier over de finale van de play-offs. Mag je dan af en toe een foutje maken? Mag er dan soms een driepunter niet in vliegen? Is die ene turnover het bewijs dat je er nog niet klaar voor bent? Ongeacht het antwoord op deze vragen: Maarten verdient een profcontract. Komt dat er niet, dan geef ik elke lezer op een briefje dat hij wordt weggekaapt of dat hij zelf zijn conclusies trekt. Op zijn jonge leeftijd (20) is hij nu al een volwaardige eredivisiespeler en let op mijn profetische woorden, die iedereen wel bedenken kan: there’s more to come!
Wedstrijd 5 begint. Door de Maaspoort schalt The Final Countdown. Men rekent er op dat SPM kampioen wordt. Is dat de goden verzoeken? Dat lijkt erop als Maarten Bouwknecht brutaal 0-3 raak knalt. Dat doet Jeter over: het wordt 2-6. Thomas Koenis strooit met drie opeenvolgende acties, twee lay-ins en een dunk, nog meer zout in de wonden: 5-12. Ondertussen klinkt de hoempapamuziek door de hal, alsof het carnaval is. Grappig: de speaker weet niet hoe Stefan Mladenovic heet. Zijn nieuwe naam wordt Mladovic. Ook leuk! Als Den Bosch een onsportieve fout maakt zetten de Bossche supporters een traditie voort, ze trappen maar weer eens de reclameborden om. In de laatste seconde schiet Jeter er een verre driepunter in voor 20-30. Uit het Donarvak klinkt: “MVP, MVP!”.
Q2 start met een gemiste lay-up van Sanchez, waarna Akerboom wel raak schiet. Opvallend is dat het schotpercentage van SPM lager ligt dan bij Donar. Dat was toch steeds andersom in deze serie. Vierkante kleerkast Reggie Johnson duwt Bekkering weg, waarna de laatste een fout krijgt. Het teken dat er weer erg lichtvaardig fouten worden gefloten. Bij een geringe aanraking klinkt de fluit. Over en weer, dat wel. Kees Akerboom heeft het vizier ineens beter afgesteld. Met zijn driepunter begint Den Bosch de inhaalrace: 32-37. Maar weer scoort een Donarspeler in de laatste seconde van het kwart. Dit keer is het Cunningham voor 36-40.
Kortom: er is nog hoop, maar het derde kwart gaat naar Den Bosch. Zo is Brandon Curry in goede vorm. Hij zal de avond met 27 punten eindigen en ook Akerboom blijft de driepunters maar raak knallen. Als Denson een doordringfout maakt schoppen de fans de reclameborden weer omver. En weer geen reactie van de scheidsrechters. De wedstrijd wordt er toch door opgehouden, maar zelfs een oproep van de speaker komt niet. Kees Akerboom schiet daarna de Bosschenaren voor het eerst op voorsprong: 47-46. En vervolgens moeten de heren in oranje weer even de aandacht. Zo krijgt Ivica Skelin een technische fout en heeft Sean Cunningham blijkbaar de naam gekregen dat hij toneelspeelt. In wedstrijd vier kreeg hij een waarschuwing voor flopping, in deze wedstrijd krijgt hij er zelfs een technische fout voor. Daarbij aangetekend: hij staat gewoon rechtop. U snapt dit toch zeker wel? Ondertussen loopt Den Bosch verder uit: Curry schiet de stand naar 59-52.
In het laatste kwart ligt het momentum geheel en al bij Den Bosch. Curry schiet het verschil naar tien punten: 62-52, waar de schoten bij Donar niet meer vallen. Kort gezegd: vrijwel alles gaat mis. Een voorbeeld: waar Wessels en Denson een prachtige alley-oop vervolmaken, daar mislukt dezelfde actie tussen Bouwknecht en Koenis. Het is duidelijk: bij Donar is het op, helemaal op. Wedstrijd vier in Plaza was een schitterende afsluiter voor de Groningse homecrowd, uit in Den Bosch heeft de ploeg zijn uiterste best gedaan, maar kwam simpelweg te kort.
Tot slot: het was een prachtig seizoen. Er werden meteen veel seizoenkaarten verkocht en toch gaf men weinig voor de kansen. Er volgden nieuwe spelers, maar ook blessures en schorsingen. De Supercup werd verrassend gewonnen van ZZ Leiden. Nog grootser was de Bekerwinst tegen… SPM Den Bosch. En heeft de ploeg de finale verloren? Nee, het heeft daarin de ZILVEREN MEDAILLE GEWONNEN! Hier past Donar-pride voor Skelin en zijn mannen en iedereen die een Donarhart heeft. Als eerder gezegd: volgend seizoen is Donar in de Kantlijn er weer. Daarom: TOT ZIENS, TOT DONAR!
Jan Weeber
Geen reacties