Na een heerlijk spannende laatste competitiewedstrijd tegen Leiden, per livestream illegaal te volgen geweest op YouTube, beginnen nu dan de play-offs. En wat mogen we onszelf gelukkig prijzen dat we niet eerst anderhalve week vrij zijn, zoals Leiden en Den Bosch. Daar gaat je flow, rust roest.
Ondertussen gaat de prijzenregen maar door. Supercup, Beker (en dus Eropees ticket), Groningse Sportploeg van het jaar, Junior Dancetitel voor Mini-Thunder Chantal, Lance Jeter MVP van de DBL en coach Skelin wederom Coach Of The Year, Sanchez in het All Star Team. Voor coach Skelin de aanleiding om de ploeg op pizza te trakteren. En voor RTV Noord reden genoeg om de discussie aan te zwengelen over hoe ver Donar kan komen in de play-offs. Dat doet zij met de stelling “Donar wordt geen kampioen en Skelin is een loser”, afkomstig van Kees Vlietstra (sportconsulent, trainer en oud-korfbalinternational).
Met deze kwinkslag denkt Vlietstra de ploeg te motiveren. Alsof die motivatie nodig heeft. Ik snap de knipoog, mijn stijl is het evenwel niet. Ook al is het grappig bedoeld: Skelin een loser noemen geeft geen pas. Let wel: de meest succesvolle Donarcoach ooit! Iemand die nooit tot motivatie aangezet hoeft te worden. Zou je hem een titel willen toedichten, dan is “The Closer” veel toepasselijker. Niemand weet met zijn aanwijzingen een wedstrijd zo op slot te zetten, als hij. Niet voor niets weet een volstrekt incompleet Donar de Supercup van Leiden te winnen en de beker van Den Bosch! Dat het bestuur ook nog even een sneer krijgt, zij (de leden van de Taskforce) zijn het dus wel die, in no time, de financiële puinhoop hebben weggewerkt, waardoor we nu weer een goede ploeg op het veld bezig zien. En er wordt verder gewerkt om bestaanszekerheid op te bouwen.
Genoeg gezeurd en gezemeld, het grote feest: de play-offs zijn begonnen. In de NBA en ook in onze mini-competitie van de DBL. Donar tegen Aris nog wel. De derby. Voor het eerst in de geschiedenis. Uit in Leeuwarden heeft Donar het vaak moeilijk, thuis loopt het een stuk beter. Maar… het blijven play-offs. Kortom, ook tegen Aris is het werken tot je er bij neervalt! Bovendien zal Ramon, vader van Arisguard Miles Jackson-Cartwright, zijn zoon in Plaza aanmoedigen. Pa roemde de medische zorg in Nederland, iets waar Donarspelverdeler DeJuan Wright over mee kan praten, net als Ross Bekkering (Donar). Zij kijken de wedstrijd vanaf de kant. Aan Ariskant ontbreekt de motor Tjoe De Paula. Iemand die je eigenlijk niet missen kunt.
De wedstrijd begint met de uitreiking van eerder genoemde prijzen, felle vlammen op de speelvloer, een nieuwe introductiefilm en het noemen van weer vier nieuwe BBC-leden. Hoewel, de term wedstrijd is eigenlijk te veel eer. Eerst dendert de Donartrein naar 11-0, voordat Dexter Hope de eerste 3 punten voor Aris aan laat tekenen. Maar er zijn gelukkig leuke acties te bewonderen. Zoals de éénhandige dunk van Craig O, die verder niet erg gelukkig speelde. Nog mooier was de pass van Bill Clark, achter zijn eigen hoofd langs naar de vrijstaande Mark Sanchez. Die schoot de geboden driepuntkans feilloos raak. Of de schitterende alley-oop pass van Jeter op Clark. Het is smullen, maar ook éénrichtingsverkeer.
Maar dan gebeurt het in kwart twee: mogelijk in verband met de komende Koningsspelen voeren de drie arbiters de grote “Oranje In De Hoofdrol-show” op. Je zou zeggen: “De play-offs zijn begonnen, dus laat de heren lekker spelen”. Maar neen, de “pussy-calls” vliegen de spelers om de oren, terechte scores worden afgekeurd, uitballen aan de verkeerde ploeg toegekend en vooral heel veel late calls gefloten. Eerst kijken of de bal er wel in gaat, zoniet, dan pas de fout fluiten. Het wordt zo ergerlijk dat de coaches van beide partijen hun armen hoog de lucht in heffen bij weer een fluitsignaal. Het is bovendien razend knap als het boe-geroep uit beide supporterskampen klinkt. De lichaamstaal van Sanchez en Clark sprak ook boekdelen: ze snapten er helemaal geen donder meer van…
In de rust gooit supporter Michiel er 16 vrije worpen in en wint daarmee de reis naar de NBA. Vervolgens begint het derde kwart met drie puike hoekschotjes van Thomas Koenis. Ook van hoog niveau waren de twee splijtende passes van Sanchez waardoor de stand op 70-42 kon worden gebracht. En als je (Sean Cunningham) van de bank komt en 24 punten voor je team scoort, dan heb je een topprestatie neergezet. Helemaal prachtig was de drive van Maarten Bouwknecht, die hij zelf bekroonde met een “James Harden stirring-the-pot” gebaar.
Het vierde kwart had schriftelijk afgedaan kunnen worden, ware het niet dat coach Skelin zijn basisspelers rust gunde en de bank de taak had de voorsprong te consolideren. Dat lukte wonderwel. In die periode werd harde werker Benny van der Reijden de held met 6 welverdiende punten. Het was Mark Ridderhof, die de stand over de honderd-punten-grens tilde. Eindstand 101-66.
Jan Weeber
Geen reacties