“De winter is voorbij, de beren zijn uit hun slaap, het wordt tijd dat Craig Osaikhwuwuomwan ook ontwaakt”. Aan het woord is coach Skelin, die al wedstrijden lang gezien heeft dat O over het veld slentert in slome tred en met zijn lengte ver van de plek verwijderd is waar men rebounds pakken kan. Hij vertaalt daarmee het gemopper dat ook op de tribunes van Plaza is te horen. Des te schrijnender is dat zijn medespelers, op zondag 22 maart, een onmogelijk geachte overwinning pakt op Landstede in Zwolle, door knalhard te werken. Na 17 punten achterstand houdt de coach zijn ploeg een refuse to lose-mentaliteit voor. De inhaalrace wordt ingezet met de eenvoudigste tactiek die er bestaat: werken tot je er bij neervalt. Hoe heerlijk te zien hoe Koenis zich de kaas niet meer van zijn brood laat eten en daarmee de Zwolse vierkante kleerkast Burton het nakijken geeft. Prachtig hoe Jeter zich naar de basket toe buffelt, maar vooral hoe Mark Sanchez een overwinning op zichzelf haalt. Werken, werken, werken. En en passant er bijna dertig punten inknallen. Gevolg: een 81-83 overwinning en terechte euforie. De geblesseerden Bekkering en Wright zien van de kant dat het goed is. Wat zal SPM-spion coach Sam Jones hebben opgeschreven toen hij getuige was van deze major upset?
In de aanloop naar de bekerfinale vraagt TV Noord zich af of Donar geveegd gaat worden door Den Bosch. Coaches Skelin en Mekel vertellen daarop dat SPM weliswaar de grote favoriet voor de winst is, maar de overwinning op Zwolle heeft de gehavende Donarploeg veel zelfvertrouwen terug gegeven. M.a.w. alles is nog mogelijk als Den Bosch onder de 70 punten wordt gehouden en de Donaraanval soepel loopt. Wat dat betreft blijft Donar redelijk op koers als de wedstrijd bij rust op 37 – 37 staat. Waar Den Bosch de teamaanval goed uitvoert, is het Donar dat met driepunters bij blijft. Op zich zorgelijk omdat daarmee weinig teamplay de basis voor de behaalde punten vormt. Wat zal dat voorspellen voor het derde kwart?
In Q3 gebeurt waar niemand rekening mee had gehouden: het is een waar festival van balverlies, niet aankomende passes, denkfouten, scheidsrechterlijke missers en eindeloos geklungel. Echter wel aan beide zijden en dat geeft hoop. De Europees gelouterde Bossche ploeg had toen moeten uitlopen, maar dat gebeurt maar niet. Akerboom van SPM ligt gigantisch aan de ketting bij Donar-nieuweling Clark en Arvin Slagter bewijst weer eens dat hij in het vorige seizoen wel erg goed wegkwam met de MVP-titels (dat had Dourisseau moeten zijn uiteraard). En dan stijgen de kansen.
In het vierde kwart wordt het oordeel geveld. Als het een dubbeltje op zijn kant wordt blijkt hoezeer Lance Jeter (21 punten) en zijn mannen “on a mission” zijn. De winst moeten binnen geharkt worden voor de geblesseerde onfortuinlijken Bekkering en Wright. Grinding, grinding, grinding… en dat betaalt zich uit. Besloten met een tweehandig denderdunk van Craig Osaikhwuwuomwan. Niet dat hem alles maar lukte, maar er was meer focus dan ooit. Revanche op zichzelf, juist op het goede moment. Het geeft maar weer eens aan hoe slim coach Skelin is. Altijd de vuile was binnen houden, maar dan dat ene moment. Hij weet dat hij Craig nodig heeft om enige kans op de beker te hebben. Pas dan lekt hij, bij hoge uitzondering, enig ongenoegen over een speler. En zie hoe Craig danst als Donar de beker in Groningen houdt via een 78 – 70 overwinning.
En die andere coach? Sam Jones zette grote ogen op toen Donar deed wat onmogelijk leek: in een uitwedstrijd winnen van Landstede. Zag hij in de eerste helft van de bekerfinale de bui al hangen? Verbazingwekkend was die time-out in de eerste helft. Hij schreeuwde zijn pupillen alles toe wat er bij hen fout ging, alsof moneytime al aan was gebroken. De man die vroeger zijn wijsvingers naar Den Heere wees bij een gelukt schot moet zich eenzaam en verlaten hebben gevoeld toen hij moest aanzien hoe zijn tegenstrever Ivica Skelin danste als nooit te voren. Handen met vier vingers in de lucht: beker, landskampioen, supercup en… beker 2015!
Jan Weeber
Geen reacties