Wie vroeg naar MartiniPlaza komt kan meemaken hoe de helden van Donar uit de catacomben komen, om zich warm te lopen en in te schieten. Veruit de meeste pluche stoelen en kuipjes zijn dan nog leeg. Maar zij die er zijn ontvangen hun helden met applaus. Inner Circle vertolkt als altijd hun “bad boys”, het heerlijk avondje kan beginnen. Dit wordt vlak voor de wedstrijd nog eens herhaald. De lichten gaan uit, de muziek zwelt aan, het Legacy Dance Team vormt een erehaag en speaker Martin Kuizenga verwelkomt elke Donarheld met een daverende introductie. Elke speler rent, onder luid gejuich, tussen de cheergirls door, deel een high five uit aan Thunder en Mini-Thunder en gaat bij de andere helden, coaches Skelin en Mekel staan. Je zult maar een beroep hebben waarbij er zoveel mensen zijn die hopen dat je het er die avond goed vanaf brengt! Dat is alleen aan helden gegeven!
Nu is roem flinterdun en komt te voet en vertrekt te paard. Sporthelden zijn immers ook rolmodellen. Ga je in de fout, dan is het gauw gedaan met je heldenstatus. Vandaar de boetes die de club aan bad boys Craig O en Sean C hebben opgelegd. De status van rolmodel wordt benadrukt doordat de club akkoord gaat met de forse straffen die beide spelers door de DBL werden opgelegd. Wie niet horen wil moet maar voelen. Niet aanwezig zijn op de spelersbank ook. Heerlijk, die oude waarden. Met gepoezel kweek je geen helden!
Helden zijn ook de zieke kinderen, hun ouders en het ziekenhuispersoneel, die in het Beatrix Kinderziekenhuis van het UMCG werden bezocht. Daar lieten coaches en spelers van Donar zich van hun beste kant zien. De lange mannen, met een enthousiast dribbelende coach voorop, toverden een grote glimlach op de gezichten van de kinderen, voor wie gezondheid niet vanzelfsprekend is. Bijzonder onder de indruk was aanstaande vader Mark Sanchez. Er is zoveel onrecht op de wereld, ziekte bij kinderen is er één van.
Vanavond treden onze Donarhelden aan tegen SPM Shoeters Den Bosch. De ploeg die de minste wedstrijden in de DBL heeft afgewerkt, waardoor de ranglijst niet minder dan een rommeltje is. De Boschenaren hebben wel een aantal zware Europese wedstrijden in de benen, die overigens maar heel nipt werden verloren. Zou vermoeidheid bij de Bosche bollen zijn tol eisen? En zou Donar daar van kunnen profiteren? De thuisploeg heeft juist een week vrij achter de rug, waardoor pijntjes konden herstellen. Hoewel: bekend werd dat herstel bij sterkhouder Ross Bekkering langer dan gedacht gaat duren. En vermoeidheid komt ook eerder naar boven als de rotatie minimaal is. Daar staat tegenover dat Bill Clark sneller dan verwacht speelgerechtigd is.
Donar tegen Den Bosch wordt een feest van formaat. Via 20 – 13, 43 – 25 en 56 – 44 wint de thuisploeg met 69 – 63. Dat begint met twee nieuwe spelersvlaggen in de nok (van Clark en Mladenovic) en de gebruikelijk fop-opkomst als Clark denkt dat zijn ploegmaten achter hem aankomen en hij alleen in de middencirkel blijkt te staan. In de wedstrijd begint Bill Clark met een schot à la Shawn Marion: de bal vangen en bijna zonder aanraken het ding richting basket gooien. Niet nawijzen, maar de handen naar achter bewegen. Plof zegt het netje. Het mag meteen duidelijk zijn: dit is een aanwinst van formaat. Schutter, rebounder, harde werker, aanjager. Goed ook voor de concurrentie in de ploeg, vooral ten opzichte van zijn landgenoten. Jeter en Wright spelen dan ook fantastisch, Sanchez speelt zijn beste wedstrijd tot nu toe!
Ook in het tweede bedrijf speelt Donar alsof het de play-offs betreft. Eerst met zes spelers in het veld en dus volgt een automatische technische fout. Aangemoedigd door 3210 toeschouwers en de trommelaars smijt de thuisploeg met energie. Dat kan toch niet goed blijven gaan in de tweede helft? In de kleedkamer zal coach Sam Jones toch wel een antwoord bedenken op het reboundoverwicht van Donar (22 om 13)? En dat blijkt. Den Bosch start met twee centers in het veld (De Pagter en Johnson). Behalve scores levert het ook persoonlijke fouten voor de enige Donarcenter Thomas Koenis op. Maar deze speelt naar behoren en wordt goed afgewisseld door Bas Veenstra. Deze jongeling wordt beter en beter.
De foutenlast gaat Donar echter parten spelen. Voorzichtig verdedigen is het devies. Weliswaar blijft Chris Denson maar kletsen tegen de arbiters en wordt deze bedankt met een technische fout, Den Bosch komt toch langzaam maar zeker terug. Ineens gaat Koenis zijn vrije worpen missen. Mike Schilder brengt SPM terug op tien punten (59 – 49) en Clark krijgt zijn vierde fout. Maar erger is: de Donaraanval hapert. Het wordt billen knijpen, kunstgebit klapperen en met de knieën bibberen. De stand blijft minuten lang 63 – 55. Maar dan 63 – 57, ja zelfs 63 – 60! Gaat het dan toch nog mis? Maar nee, Wright tilt de score naar 65 – 60 en op het laatst blijkt dat nieuweling Clark ijswater in de bloedvaten heeft als hij met zeer belangrijke vrije worpen de winst in veilige haven loodst: 69 – 63.
Helden… het programmaboekje verhaalt over het leven van Bill Clark. Poeh, het is niet niks wat hij in zijn leven heeft meegemaakt. Je kunt daardoor zelf in de goot belanden. Maar hij kiest ervoor om in Groningen positieve energie te brengen. Held van de avond is daarom alleen al… Bill Clark!
Jan Weeber
Geen reacties