Nieuwe shirtsponsor, dus geld voor een nieuwe speler. Amerikaan Bill Clark dus. Naar het schijnt een sterke speler en prima schutter. Nu maar hopen dat die snel spelen mag, maar dat zal in het regeltjeszieke Nederland wel weer op zich laten wachten. Clark dus, dat zal het gesprek van de dag wel zijn.
Maar dan komt de uitwedstrijd tegen Rotterdam. Een niets-aan-het-handje-wedstrijd. Donar schroeft de defensie flink aan en verplettert de Rotterdammers met 78 – 104! Het Dagblad Van Het Noorden besteedt daar een kort verslagje aan, maar dat blijkt weer eens een staaltje cijfertjesjournalistiek. Want men mist de afloop van de wedstrijd die uniek genoemd mag worden. Michael Kok van Rotjeknor begaat een overtreding op Craig O, die met twee kopstoten reageert. Sean Cunningham die zich er ook nog mee bemoeit en het drietal mag met een diskwalificerende fout naar de kleedkamers. Vervolgens weigert coach Skelin de wedstrijd op een normale manier uit te laten spelen. Twee maal maakt Donar de aanval vervolgens vol met zinloos gedribbel, waarna de bal wordt weggegooid. Boegeroep klinkt van de tribunes. Begrijpelijk. Nu is sport emotie, maar dom is het wel als je je ploeg zo benadeelt als de wedstrijd al dik en dik gewonnen is. Een dag later meldt genoemde krant alsnog de schorsingen, maar wat er zich heeft afgespeeld in Rotterdam, men weet het blijkbaar niet. Zo houdt men blijkbaar trouwe lezers vast?
En nu dus de wedstrijd tegen Zwolle, een tegenstander van formaat. Zonder de geblesseerden Bekkering, Peutz en nu dus ook zonder Osaikhwuwuomwan en Cunningham. Die twee doen hun ploeg ernstig te kort, zo blijkt. Zwolle wint met een geflatteerde 10 punten verschil: 68 – 78. Zij brengen veel lengte, schieten de driepunter met het grootste gemak en spelen met hoog tempo. Met name Leon Williams (toch echt een Nederlander) rent iedereen voorbij. Maar vooral het Zwolse collectief blijkt een onneembare bastion. Aan Donarkant blijkt dat de smalle rotatie zijn tol eist. Let wel: vooral Jeter en Wright spelen een dijk van een wedstrijd. Jeter als regisseur, Wright als de man van finesse. Voor beide kom je naar MartiniPlaza, wat een kleine 3000 toeschouwers ook doen. Daar staat tegenover dat Ridderhof, Mladenovic en Donar’s derde Amerikaan Sanchez ver, heel ver, onder hun kunnen spelen. Gelukkig heb ik hun schotpercentages niet bijgehouden, ik zou ervan in huilen uitbarsten. Als na het tweede kwart blijkt dat Donar met 3 op 15 de driepunters schiet en ook het reboundduel verliest met 11 tegen 23, dan is er al veel verklaard.
Het lijkt bij rust gespeeld, maar daar denken Jeter en Wright anders over. Met keihard werken, steals en driepunters laten ze Donar terugkomen van 36 – 47 tot 47 – 47! Maar dan ineens, na een uitstekend gefloten eerste helft, drukken de drie scheidsrechters een ongewenste stempel op het wedstrijdverloop. Zo draait Joe Burton zowat de arm van Thomas Koenis uit de kom. Onsportieve fout inderdaad. Maar in Rotterdam had dat zeker een D opgeleverd. Vervolgens wordt Maarten Bouwknecht, hangend in de lucht, geduwd. Waarna hij een doordringfout krijgt aangemeten. Niet veel later staat Jeter met twee voeten aan de grond genageld, een Zwolse speler davert dwars door hem heen. Fout voor… Jeter! Bouwknecht wordt met een elleboog gehoekt, maar ontvangt als dank zijn vijfde fout. Als Zwolle de bal kwijt raakt, vlak voor mijn neus, krijgen ze de bal doodleuk weer terug. Verliest Donar daardoor de wedstrijd? Absoluut niet. Het Zwolse collectief was sterker dan de smalle rotatie van Donar. Met dank aan Sean C. en Craig O. En dat geeft een nasmaak die niet prettig is. Nu maar afwachten of de heren weer mee mogen doen in Leiden.
Jan Weeber
Geen reacties