Het was, net als het winderige weer buiten, een stormachtige periode in de Dutch Basketbal League. Ook wel Mickey Mouse-competitie genoemd, naar Mart Smeets, door zelfbevlekkers en nestbevuilers. Mag ik dat zeggen? Dat mag ik zeggen! Je suis Charlie!
Immers, na het onnodige afhaken van Wychen bij de seizoenstart, ging ditmaal Den Helder Kings kopje onder in het Marsdiep. Naar het schijnt om volgend jaar terug te komen onder leiding van coach Hakim Salem. Onder de welluidende naam de Trillers, nee Gillers, ook niet, ohja Drillers… We gaan het meemaken, of toch maar niet?
In elk geval is met het noemen van deze weggestuurde Donarcoach het bruggetje gemaakt naar de zojuist afgesloten wedstrijd, nou ja wedstrijd, tegen Apollo Amsterdam. De ploeg die sterkhouders als Robert Krabbendam en Lucas Steijn met lede ogen zag vertrekken naar Rotjeknor en en passant de enige drijfkurk Aron Roye ook nog eens verloor aan Den Helder. Maar dan ineens valt er een meevallertje op de deurmat. Een Amerikaan nog wel. Reggie Keely. Hoewel, die vertrekt tussentijds, wordt elders bedankt voor bewezen diensten en hopla daar is hij weer! Daarmee is het geluk nog niet op, nu de Kings van het strijdtoneel zijn gedonderd. Want kijk; de verloren zoon Roye staat vol spijt voor de deur. Als wiedergutmachung heeft hij maatje De Randamie ook nog mee.
Het woord wedstrijd impliceert dat men gaat wedden wie de strijd gaat winnen. Wie zijn geld op Apollo zet is filantroop en dus gaat de winst via 20-17, 38-26, 65-44 en 79-55 naar Donar. En dat voor 3025 toeschouwers, die deels op de nieuwe zwarte stoeltjes zitten. Toeschouwers die elkaar hartelijk gelukkig nieuw jaar wensen en blij zijn om eindelijk weer eens de gang naar de Donartempel te kunnen maken.
Het programmaboekje geeft interessant leesvoer over het leven van Craig Osaikhwuwuomwan. Jawel, goed gespeld, letter voor letter. Minder tevreden ben ik als Gaake Euwema schrijft dat hij de kritiek op de communicatie van de club als gezeur, gezeik en gezemel kwalificeert. Zeker, er is vooruitgang op dat vlak. Toch blijft het vreemd dat het Dagblad van het Noorden soms nieuws heeft, dat nog niet op de eigen website is verschenen. Daarbij: besef Gaaike, dat voor de fanatieke Donarsupporter het kleinste nieuwtje telt. Dat beseffen voorkomt veel onrust op Twitter, Facebook en het Gastenboek. Zo simpel is het en dus uiterst eenvoudig op te lossen, door elke ontwikkeling te melden op de Donarwebsite. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn?
Donar tegen Amsterdam dus. Roye zagen we niet spelen, Gian Slagter wel. Niet alleen zijn naam en postuur komen veel overeen met zijn gelauwerde broer Arvin. Hij gaat net als hij voor in de strijd en heeft hetzelfde spelinzicht en slimheid op het veld. Hoe ver gaat hij nog komen? Maar verder is het een potje die de toeschouwers niet echt van de banken krijgt. En dus strooien de scheidsrechters weer eens met een paar onbegrijpelijke calls. De eerlijkheid gebiedt echter te zeggen dat er ook een call wordt herroepen als Koenis de bal van de ring tipt. Dat mag en de fluitist ziet dat in tweede instantie in. Hij geeft zijn eigen fout toe, hulde!
Kan een niet spannend partijtje basketbal toch vermakelijk zijn? Jazeker, als er leuke acties te bewonderen zijn. Grappig was hoe de, bij Donar, teruggekeerde Stefan Mladenovic in zijn hempie werd gezet. De ploeg zou het veld opkomen, Stefan voorop. Dus die rent monter voorop, maar merkt pas bij de middencirkel dat niemand van zijn ploeggenoten achter hem aan is gerend. Daar sta je dan in je uppie. Tot de rest, onder aanvoering van een breeduit lachende Thomas Koenis, ook de speelvloer op komt rennen…
En wie let op de passinggame van Jeter en Bouwknecht moet hebben genoten. De passes waarmee Maarten zijn maatje Craig bediende waren met een gouden randje. De denderdunks waren mooi, de snijdende speedpasses subliem! Helaas kabbelt de wedstrijd vervolgens naar z’n end. Geen wonder, Amsterdam heeft in het eerste kwart alles gegeven, maar komt in het derde kwart al energie tekort om nog betekenisvol mee te komen met Donar. Met de komst van Mladenovic kan coach Skelin een grotere rotatie aanspreken en dat breekt de hoofdstedelingen op.
Op de Nieuwjaarsborrel in de Jump In spreekt bestuursvoorzitter Gert Kiel na de wedstrijd over de wederopstanding van Donar. Een realistisch verhaal dat niet verhult dat er ernstige financiële problemen zijn geweest, maar ook dat de club die nu te boven zijn. De verkoop van shirtsponsorkansen is weliswaar mislukt, maar op korte termijn kan hij met goed nieuws komen m.b.t. een shirtsponsor. Luctor Et Emergo. De muziek klinkt vervolgens hard, de cheergirls dansen en ik… ik ga voldaan naar huis. Ik ben weer een Stadjer en dat voelt goed!
Jan Weeber.
Geen reacties