Vanavond was het zo ver: Donar – Amsterdam! Een makkie en we bespreken op de heenweg dat het uiteraard een show zal gaan worden met de heerlijke eindstand boven de 100.
We halen herinneringen op aan volle tempels met swingend publiek, zich in het zweet werkende trommelaars, sfeerteammedewerkers en honderden vlaggen.
Vuur op de vloer van de enige basketbaltempel van Nederland tijdens de presentatie van onze helden en een dondergod die ons gek maakt. Heerlijk, mijn maat en ik hebben er zin in!
De auto geparkeerd en naar binnen.
Heerlijk om de sfeer weer te proeven. Ik loop de heilige basketbaltempel binnen en geniet. Het is al aardig druk en ik klim naar mijn plekje. Het begint. Er zijn vijf enorme vlaggen, maar meer ook niet. Waar zijn die kleine vlaggen? Zijn die honderden kleine een herinnering? Ok. Amsterdam wordt aan ons voorgesteld en met name nr. 10, meneer Van Stein, doet me luid klappen. Een herinnering uit vervlogen tijden? En dan dimt het licht. De spreekstalmeester doet zijn best, maar waar is het vuur? Alweer een herinnering? Dan begint de wedstrijd. Het is stil. Aan de overkant staat de mascotte met een trommel (van het sfeerteam?) de Bobo’s te vermaken. Alweer een herinnering aan mooie tijden. Maar het ergste in de eerste helft is de wanprestatie. Werkelijk niet te geloven. Iedereen zit er onderuitgezakt naar te kijken. We maken grappen over de mannen uit Amsterdam.
Rust, we mopperen over de wanprestatie en de matige score. Ik denk dat de mensen uit 020 het nog van ons gaan winnen.
Een colaatje in m’n keel gegoten en de tweede helft begint. Ik kan kort zijn. Alleen als nr. 6, meneer Van Der Ark, dunkt gaat het echt OK. We winnen van de Amsterdammers, maar vraag niet hoe.
Na de wedstrijd spreek ik een aantal van mijn helden en één ding roepen ze allemaal: Waar is dat fanatieke, enorm lawaai makende, gillende en ons steunende publiek? Is dat een mythe aan het worden? Of gewoon een herinnering aan vroegere tijden en moeten we het zonder hen doen in een stille tempel?
Tot slot miste ik vanavond het nummer ‘Tulpen uit Groningen’. Een eerbetoon aan de op 25 maart overleden Herman Emmink. Weer een herinnering.
Ik sluit af met een oproep.
Mijn helden spelen beter als wij fanatiek zijn. Wij worden fanatieker als mijn helden spetterend spelen. Dus…….
Groet,
Uw ReRo
Geen reacties