Afgedroogd maar toch nat

Met een gezonde portie spanning in mijn lijf vertrok ik voor de vijfde wedstrijd, van vijf, naar de enige ‘basketbaltempel’ van Nederland. Vanavond de topper tegen Den Bosch. Er moest gewonnen worden om in de finaleronde te komen. Vanaf mijn plek zag ik mijn mannen de heilige vloer betreden. De vloer stond al in vuur en vlam, nu de supporters nog. En dat gebeurde! Vanaf seconde één was het een echte heksenketel. Ook mijn mannen waren al direct op stoom, het leek er op dat ze beseften dat het nu MOEST gebeuren. Al snel stonden we voor met 6-0. Wat me opviel was dat de verdedigende rebounds bijna allemaal voor ons waren. Sneller dan verwacht sloten we het eerste kwart af met 17-14.

Drie punten vóór is niet veel na zo’n bliksemstart, maar we stonden wel voor! Het tweede kwart ging van start. De Bossche spelers, kennelijk nog niet helemaal bij de les, ontdekten na 12 punten dat het tijd werd om ook eens te scoren, maar toen was het eigenlijk al te laat, 29-14. Kees Akerboom ging scoren, 2 punten: 29-16 (het waren ook meteen zijn laatste punten). De ruststand was duidelijk: 37-18. Even tot rust komen en dan op naar het derde kwart. Het feest dat er in Plaza losbarstte was ongekend en werd al aan het begin van kwart drie gevierd, het had een permanent karakter tot aan het eind van de wedstrijd (en voor sommigen nog lang daarna). Maar goed, kwart drie werd met 24-14 afgesloten en kwart vier met 17-14. U ziet aan de standen dat het eigenlijk bij de rust al gespeeld was. Uiteindelijk werd Den Bosch door mijn helden afgedroogd met 78-46 en volledig weggeblazen door ruim 4000 uitzinnig dansende, springende en zingende fans. Doorweekt van het zweet en met een smile van oor tot oor verliet ik ‘De Tempel’ op weg naar huis voor een verfrissende douche.

Leiden: We komen er aan!

Groet,
Uw ReRo